19 Ağustos 2014 Salı

Eskiden hep dutluktu

90 ların ortasından çıkıp bugünlere kadar yaşayan biri olarak 80 ler ne iyiydi be demek saçma belki evet ama gerçekten eskiler daha iyiydi be . Günümüz modern toplumu , popüler kültürü yozlaştırdı bizi eskiyi arar olduk . Yaşamdan keyif almaz olduk , duvarlar ördük etrafımıza birer makina olduk . Teknolojiyle birlikte gerçekten 21. yy insanı asosyalleşti , hız tutkunu oldu . Hayat sokaktaydı eskiden  fakat şimdi hayat durmuş gibi , herkesin elinde somun ekmen büyüklüğünde telefon , aklımızın bir tarafında acaba yeni modeli ne zaman gelecek , kulaklarda kulaklık 7/24 çıkmaz ordan beyaz olan ucu turunculaşana kadar , kendimizi kapatmışız dış dünyaya .Bakıyoruz ama göremiyoruz , boş bakıyoruz insanlara , makineleştik , yabancılaştık . Eskiden dışarda toptur , lastiktir , ip atlamadır bu tarz oyunlar oynarken şimdiki 2000 yılı ve üstü jenerasyon evden çıkmaz oldu inorganik yöntemlerle gelişmeye çalışıyor ; mandalla , terliklerle oynadığımı hatırlıyorum tamam bir şeye benzediği yok belki ama hayal gücümüz vardı onlarla daha değişik görebiliyorduk . Teknoloji getirecek sonumuzu eğer bu kadar yabancılaştıysak birbirimize , sokak ortasında yerde yüzükoyun yatan adama bile bakmıyorsak , yanında geçip gidiyorsak , bir otobüse bindiğimiz zaman 100 kişiden 95 i kafası elindeki cihazdaysa bitmişiz biz . Sadece sosyal hayatımızda sığlaşmadık , medyada da böyle oldu sanatta da mizahta da ; bakın şimdi ki dizilere anca yurt dışından ithal edilen senaryolar veya klasikleşmiş romanların uyarlamaları var keza tv programları . 5 Hececiler gibi olmanın vakti mi geldi yoksa ?  Millet ileriyi düşler , güzel günleri , tarihten ders çıkararak geleceği inşa eder bize baktığımız zaman 25-30 sene geçmiş değişen şey ise  telefonların büyümesiyle ters orantılı hayal gücümüzün , sosyalliğimizin azalması . Ara formuz biz yine neyse ki , 21.yy çocukları daha da kötüye gidecek .
 Saygı - sevgi de zamanla azalıyor gerçekten , hatırlarım küçükken mahallede top oynarken  , bizden 6-7 yaş büyük abiler geldiklerinde '' Topu atın la '' dedikleri zaman  sevinirdik , heyecanlanarak topu atardık onlara da bir  , iki hareket yapsın da izleyelim diye , şimdi bakıyorum ya topu alıp kaçıyorlar ya da '' yörü git lan '' cevabını veriyorlar . Ahh Tolga Abi ahh seni bile özledik . . .

nasırlaşmışbeyin

4 yorum:

  1. Süreç bizim insanlığımızı alıyordu. Haklısın, giderek köreren beyinlerin arttığı ve katliamların beraberinde geleceği bir dünya bizi bekliyor. Ülkeme gelince bugunden sonra onda da pek bir umut yok. Anlayacağın her dakika boka batıyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne yazık ki öyle, eskiden derlerdi ileride robotlar olacak diye, evet ''robot'' olacak ama o robotlar da biz olacağız, makineler değil.

      Sil
  2. Hiçbir sosyal hesabım olmadı şimdiye kadar. Tabi blog dışında. Telefonumun kamerası bile yok. 10 yıllık bir şey. Millet telefonum için tarihi eser diye dalga geçiyor. :D Ama onlardan daha mutluyum. Kafalarını gömüyolar telefonlarına, hayatı yaşamayı unutuyolar. Daha doğrusu hayatı kaçırıyorlar. Yazık. Üzülüyorum onlara.
    Bizden küçükler gerçekten daha da kötüye gidiyor. Daha bacak kadar çocuk bilgisayardan kafasını kaldırmıyor. Biz sokaktan eve gelmezdik. Eskiden her şey daha güzeldi..
    Sonuna kadar katılıyorum yazdıklarına.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aylar önce sosyal medyadaki tüm hesaplarımı, whatsapp dahil, kapatmıştım. ufacık bir ekranın bize vadettiği "sosyal" oluşun aslında bizi tam tersi şekilde asosyalliğe itiş olduğunu fark eder etmez yaptım bunu. Kapatmanın hemen ardından her mantıklı birey gibi bir şeylerin değişeceğini düşündüm ama unuttuğum şey şuydu ki, etrafımdaki herkes telefonlarına bakmaya devam ediyordu ve eskisinden daha yalnız bir halde kalakaldım. ne yapacağımı bilmesem de her zamanki gibi yine kendi kitaplarım yanımdaydı, kürkçü dükkanı misali, her elektrikler kesildiğinde yaptığımız işleri bırakıp tek bir odaya toplanarak birbirimizin yüzüne yeniden bakmaya başlayışımız gibi bir durumdu, tek fark, elektrik kesintisi birkaç ay sürdü. sonrasında zorunluluktan geri döndüğümü söylesem de kendime, sanırım hiçbirimiz tam olarak bunlara sırt çevirecek kadar cesur değiliz.

      Sil