7 Ağustos 2015 Cuma

'Sakızım Düştü'

 Etrafımızda bir sürü kalkan var,toplum gereği belki bilmiyorum.Uzun süre hayalini kurduğun birtakım şeyler gerçekleşiyo gibi olunca bile,ya ne bileyim,artık hayalkırıklığı korkusuyla adım atmak istemiyor insan.'Gel ulan buraya,senle de arkadaş olcam,geç otur şöyle umutsuzluk ve yalnızlığın ortasına' diyesi geliyo bireyin,düşkırıklıklarına..Etrafımızda bir sürü kalkan var.'Umutsuzluğa alışmayın,yatağa küs girmeyin' tavsiyesiyle yola çıkıyo insan,sessiz odasından,bir 'umut'la.Çaresiz kalıyo tabi hemen,ses alamayınca seslendiğinde,umut..var mı?Sigara içesi geliyo bireyin,kimseler bilmeden..Etrafımızda birsürü kalkan var,bi süredir görmediği arkadaşıyla aynı anda birbirlerine yazdıklarında,'kolaymış mutlu olmak bazen,neyse ki' diye düşünüyo insan.Radyoda çok sevdiği bi şarkının ardından haber bültenine geldiğinde ise sıra,siktirip gidesi geliyo bireyin,gitmiyo...

'İnsan'-'birey' ikileminde süregelen hayatlarımız,bize şu 2 cümleyi öğretiyor neticesinde:
'Huyumuzdur,hep ölürüz.'
'Huyumuzdur,hep diriliriz.'

Kalkanlarımız ne zamandır korumuyo bizi,bilmiyorum.'İyi akşamlar' diyemiyorum esnaf amcaya,olur da muhabbet başlarsa,etnik kimliklerimiz farklı olduğundan yarıda keserse muhabbeti diye korkumdan,özel şeylerimi paylaşamıyorum artık çok yakınlarımla,beni dinlemeye tenezzül dahi edemeyebileceğini düşündüğümden,’iyi misin’ diye soramıyorum ‘o’ na,bunaltmaktan kortuğumdan,oysa öylesine merak ediyorum ki..Korkaklaşıyoruz ulan düpedüz,ne kalkanı?
'Bir dünya varsa,ve ben orda yoksam.Ben nerdeyim?' gerçekten..Bazen arkasına sığındığımızı bile farkedemediğimiz maskeler,yaşadığımız yerde bizi karşılıyor ve kapıdan dışarı adım atabilmek için,birini takmamız 'şart' koşuluyor.Nihayetinde dışarı çıkmalıyız..Yıllar sonra gelen mutluluk,en azından potansiyel olarak çok mühimken,diyemiyorum pek bişey.'İyi olmak yetmiyor.'

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder