Bu sabah Sultanahmet'te ki görev yerime doğru ilerlerken karşımda 40lı yaşlarda tahminen işe yetişme çabasıyla acele eden bi abi bi anda yanıma yaklaşarak elime bişey tutuşturdu. Bunu şu kenarda buldum al kedi falan kapmasın sahip çık dedi ve hızla uzaklaştı. Bi baktım minnacık bi kuş. Kafası dönmüş ama hala çırpınıyo. Hemen birilerine gösterdim ne yapayım falan diye. Bu kuş cama çarpmış boynu kırılmış o yüzden de böyle çırpınıyo falan dediler. Bileniniz varsa eğer Eminönü yeni caminin önünde devamlı kuşlar vardır. Arada şanslı insanlara hediyelerini bıraksalar da dinlenmek için hoş biyer olarak görülebilir. Mısır çarşısının girişinin sağ tarafında da bi çok evcil hayvan için yem satan satıcı var ve Yeni Cami'nin etrafındaki kuşlardan da bolca tecrübe kazanabileceklerini düşünerek kuşu aldım oraya gittim. Oraya varır varmaz hemen sağ tarafta duran babacan bi abi çağırdı yanına elindeki ne dedi. Bende anlattın durumu tabi, aldı kuşu eline incelemeye başladı bi iki kere havaya attı, kuştaki problemi anlayıncada tuttu kuşun kafasını koparttı sonra da al bunu çöpe at dedi. Olayın vermiş olduğu şaşkınlığı attıktan sonra insanın aklına sorular takılmaya başlıyo haliyle. Burda etik olan neydi?
kardakizeytin
Şerefsiz o....punun nun biri, yazının boyunla olan kısmına gelince tahmin ettim zaten nereye varacağını. Anasını sevmeyen tipler bunlar !!! Sallabaş derler öyle kuşlara. Cennette uçmaya devam eder inş.
YanıtlaSilOlaya bakış açısı durumu değiştirir. Uçamayan bir kuşun can çekişmesi mi yoksa yaşadığı acıya bir son vermek mi? Cevap basit, bu bizler için de geçerli. Can çekişiyorsanız bu hayatta ölüm kurtuluş olacaktır. Biraz karamsar, ama gerçeğin bir diğer boyutu.
YanıtlaSil